Ciekawostka

• Abraham Lincoln uwielbiał koty. W białym domu miał ich czwórkę.

WRACAM NA BLOGA :D

Mój kociak Maniek

MITY I FAKTY

MITY I FAKTY

Mit: Zmysł równowagi kota jest ulokowany w jego wąsach.
Fakt: Kot używa wąsów jako "czujników" do badania otoczenia, a nie do zachowywania równowagi.

Zdjęcia

3 dni do Świąt Bożego Narodzenia!

Święta , Święta , Święta !

Ja i mój kociak Maniek życzymy wam :

WESOŁYCH ŚWIĄT!

Informacja

W święta nie będę dodawała postów!

Kotki w Akcji :)

KOTKI W AKCJI  :)

Koty Domowe - Szkocki zwisłouchy

Kot szkocki zwisłouchy (Scottish fold)

WYGLĄD

Kot szkocki zwisłouchy jest zwierzęciem średniej wielkości, silnym, krępej budowy oraz dobrze umięśniony. Waży od 2,5 do 6 kg. jego głowa jest okrągła, z wypukłym czołem i szerokimi policzkami. Broda i żuchwa mocna. Nos raczej krótki, z nieznacznym stopem. Oczy duże, okrągłe, kolor dostosowany do umaszczenia. Uszy są charakterystyczną cechą rasy: małe i zwisające do przodu, szeroko rozstawione i zaokrąglone na końcach. Opadające uszy powstały na skutek załamania zewnętrznych krawędzi małżowiny i zagięcia końcówek. Kocięta rodzą się z "normalnymi" uszami, dopiero po 3-4 tygodniach wiadomo, które z nich odziedziczyły niezwykłą cechę. Tułów krótki i krępy, dobrze umięśniony. Sierść krótka, gęsta i sprężysta, miękka w dotyku. Istnieje także odmiana półdługowłosa zwana highlands fold. Wszystkie kolory tej rasy są dopuszczalne z wyjątkiem umaszczenia typu syjamskiego oraz barwy czekoladowej i lawendowej, także z udziałem koloru białego.

TEMPERAMENT I CHARAKTER

Szkocki fold to kot o średnim temperamencie, łagodny, spokojny, towarzyski, cichy i trochę nieśmiały. Oklapnięte uszy nadają mu nieco melancholijny wygląd - w rzeczywistości jest jednak wesoły i do późnego wieku chętny do zabawy. Nie przejawia skłonności do wspinaczki i raczej woli spacerować po podłodze niż skakać po meblach. Jest bardzo przywiązany do właściciela, ale nie natrętny. Zadowoli się samą możliwością przebywania obok człowieka, choć potrafi również upomnieć się o codzienną porcję pieszczot. Dobrze czuje się w grupie kotów, z natury jest uległy i nie wszczyna awantur; może także mieszkać z psem.
Pomimo dziwnego wyglądu, szkocki fold zachował wszystkie kocie instynkty i jest bardzo skutecznym łowcą myszy. To domator - od wędrówek po okolicy woli raczej wygodną kanapę. Nie potrzebuje dużo miejsca i dobrze czuje się nawet w niewielkim mieszkaniu.

PIELĘGNACJA

Pielęgnacja folda jest łatwa. Wystarczy wyszczotkować sierść raz w tygodniu, głównie w celu usunięcia martwego włosa. Odmiana długowłosa wymaga częstszego czesania. Trzeba systematycznie sprawdzać uszy i przycinać pazury.

Mity i Fakty

MITY I FAKTY

Mit: Koty zarażają się tasiemcem poprzez zjedzenie zepsutego pożywienia.
Fakt: Zwierzęta domowe zarażają się tasiemcem poprzez połykanie pcheł, noszących w sobie tego pasożyta. Koty mogą się też zarazić zjadając zainfekowane myszy lub inne drobne zwierzęta.

Zdjątka :P

Zdjęcia :P

10 DNI DO ŚWIĄT
BOŻEGO NARODZENIA!

Ciekawostka!

Ciekawostka!

• Powszechnie uważa się, że koty nie rozróżniają kolorów. Jednak ostatnie badania wykazały, że rozróżniają one na pewno niebieski, zielony i czerwony.
• 
  

Koty Domowe - Rosyjski Niebieski

KOT ROSYJSKI NIEBIESKI

Rasa ta wywodzi się z Archangielska w Rosji i jest rasą naturalną. Koty te były ulubieńcami rosyjskich carów, gdyż cenione były za swoją dostojność do tego stopnia, że zabierano je nawet w podróże na statki handlowe. Właśnie dzięki temu w 1800 roku marynarze zabrali je do Anglii, gdzie spotkały się z bardzo ciepłym przyjęciem i stały się popularne. Były także bywalcami na polskich dworach książęcych. Niestety po II wojnie światowej rasie tej groziło wyginięcie, dlatego też w Szwecji stworzono program odnowy rasy. W 1960 roku urodził się pierwszy odnowiony miot. Dzięki temu dziś możemy cieszyć się tymi pięknymi i zjawiskowymi kotami.

Koty te mają smukłą budowę ciała i długie nogi. Oczy ruska są zielone o migdałowym kształcie, a głowa raczej smukła, ale nie podłużna. Uszy są raczej duże i postawione. Ogon jest długi, dzięki czemu kot może zadziornie go podnosić. Najbardziej charakterystyczną cechą jest piękne niebieskie futro, które w rzeczywistości jest szare. Sierść sprawia też wrażenie srebrzystej, co spowodowane jest tym, że końcówki włosów są białe. Futerko ruska jest także niesamowicie miękkie i miłe w dotyku, ponieważ koty te posiadają także podszerstek, czyli tzw. podwójne futro. Nosek oraz poduszeczki kota rosyjskiego niebieskiego są koloru lawendowego. Koty te mogą mieć też odmianę barwną białą z delikatnymi znaczeniami na uszach, łapach, ogonie. Nie są one jednak uznawane przez wszystkie organizacje felinistyczne. Dodatkowo urzekającą rzeczą jest to, że koty rosyjskie niebieskie mają charakterystyczny uśmiechnięty wyraz pyszczka, co powoduje, że jak człowiek na nie spogląda, to się od razu uśmiecha.

Jeśli chodzi o charakter ruska, to są to koty nadzwyczajne. Wyglądają jak koty z bajki, które zaraz przemówią ludzkim głosem. Koty te są niezwykle inteligentne i mądre. Bardzo szybko uczą się, zwłaszcza jak otwierać szafki i drzwi. Są niezmiernie kochane, przytulaśne i przymilne. Ciągle wchodzą na kolana, chcą być głaskane, miziane, drapane za uszkiem i brane na rączki. Są bardzo troskliwe w stosunku do swoich właścicieli. Nie miauczą często, ale zdarza im się. Są bardzo towarzyskie – towarzyszą właścicielom we wszystkim co robią, także przy sprzątaniu. Są także przyjazne w stosunku do obcych – gdy przychodzą goście siadają razem z nimi. 

Koty domowe - Egzotyczne

KOT EGZOTYCZNY

Historia

Koty egzotyczne zostały oficjalnie uznane za rasę w 1966 r., a w 1985 r. umieszczono je w zestawieniu FIFe razem z kotami perskimi. Przez długi czas były uważane za mieszańce nie akceptowane w wielkim świecie kociej arystokracji. Dopiero w latach 80. zdobyły uznanie i sympatię. Obecnie są bardzo popularne w całej Europie.

Charakterystyka

Pod względem budowy koty egzotyczne są dokładną kopią persów, różnią się tylko długością okrywy włosowej. Przez długi czas nazywano je nawet krótkowłosymi persami. Dzięki podobieństwu do kotów perskich zwierzęta te mają sympatyczny, laleczkowaty wyraz "twarzy", ale szatę zdecydowanie łatwiejszą w pielęgnacji. Ich futerko jest podobne do szaty kotów brytyjskich krótkowłosych, ma jednak nieco gęściejszą i mocniejszą strukturę.

Temperament

Pod względem charakteru koty egzotyczne nie różnią się od swoich długowłosych kuzynów, mają tak samo zrównoważony temperament i spokojne usposobienie. Z natury są bardzo łagodne i wesołe, znana jest ich skłonność do zabawy i niezwykłe przywiązanie do właściciela. Egzotyki uwielbiają pieszczoty, są przyjacielskie, nigdy nie zachowują się agresywnie i są doskonałymi towarzyszami dla dzieci. 

Ciekawostka!

Ciekawostka!

• Koty nie lubią krzyków i gwałtownych ruchów, nie powinno się więc wybierać ich na pupili małych dzieci.

Koty Domowe - Pixie-Bob

PIXIE-BOB

Historia

Historia kotów tej rasy zaczyna się w 1985 roku w USA. Przypuszcza się, że pochodzi ze skrzyżowania dzikich rysiów z kotami domowymi.

Charakterystyka

Pixie-bob to kot średniej lub dużej wielkości i mocnej budowy, pręgowany z oznakami cętkowania; ma szeroko zaokrągloną głowę; głęboko osadzone oczy; zaokrąglone uszy, osadzone daleko; silne kończyny; krótki, zwężający się ku końcowi, zwisający ogon. Ma krótkie, grube futro, najczęściej w kolorze brązowym, choć zdarzają się inne odmiany barwne. Mimo, że Pixie-bob wydaje się być kotem uległym, nie lubi dzielić domu z innymi zwierzętami. Nie znosi też, gdy ktoś krzyżuje mu plany. Wymaga mało szczotkowania.

Koty Domowe - Syberyjski

KOT SYBERYJSKI

Pochodzenie : 

Jego początki notuje się w XVII w. jego korzenie pochodzą z Syberii. Oznacza to, że jego ewolucja przebiegała bez udziału człowieka. Początki rasy datuje się na XVII w., choć niektóre źródła podają nawet XI w. Jest jednym z najczęściej występujących kotów domowych w Rosji. Kot ten jest naturalnym gatunkiem, nie powstał z krzyżówek innych gatunków. Należy do kategorii półdługowłosych i jego popularność poza Rosją notuje się na stosunkowo niedawne czasy, to około 1989 r. dlatego jego historię genealogiczną trudno odtworzyć. Jest prawdopodobne, że mieszkańcy Syberii używali ich jako "stróża" domu, ponieważ potrafił reagować mruczeniem na widok zbliżającego się obcego.

Charakter i opieka

Mentalnie bardzo żywotny kot o dużym temperamencie ale i bardzo serdeczny i przyjacielski. Ich walorem jest brak chęci do niszczenia przedmiotów domowych.Są wspaniałymi myśliwymi. Posiadają instynkt dzikich łowców i niezależności, uwielbiają się wspinać i zażywać ruchu. Są bardzo oddanymi przyjaciółmi człowieka, cechuje je duża inteligencja.

Charakterystyka

Kat. - półdługowłose
Budowa ogólna - średni lub duży, masywne ciało o grubej i mocnej kości. Samce są większe od samic
Głowa - podłużna i zaokrąglona, czoło szerokie, kości policzkowe dobrze rozwinięte
Nos - nie długi lecz dość szeroki
Broda - lekko cofnięta
Uszy - nie za duże, szerokie u podstawy trochę nachylone ku przodowi, końce lekko zaokrąglone Wyrastają z nich kępki dłuższych włosów
Ciało - silna budowa z grubym kośćcem i szeroką klatką piersiową
Nogi - średniej długości o silnej budowie
Łapy - okrągłe i masywne z kępkami włosów między palcami

Obrazeczek :)

Zbliżają się święta!! 

Ciekawostka!

Ciekawostka!

• Dobrze traktowane koty mogą dożyć dwudziestu lat lub nawet przekroczyć ten wiek. 

Koty Domowe - Singapurski

KOT SINGAPURSKI

Kot singapurski to rasa mało popularna i znana. Hodowlę tych kotów rozpoczęto w Stanach Zjednoczonych w latach 70-tych XX wieku. Do jej stworzenia użyto kotów abisyńskich, burm i syjamów.

Singapurczyk to niewielki, dosyć krępy kot, o mocnej muskulaturze i nieco łukowatym grzbiecie. Łapy ma średniej długości, o niedużych, owalnych stopach, ciało ma kształt prostokąta. Klatka piersiowa szeroka.

Głowa jest nieduża, okrągława, pyszczek dość płaski z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem i krótkim nosem z wyraźnym stopem. Uszy szerokie u nasady, zwężające się w szpic na końcu, duże. Oczy są szeroko rozstawione, duże, lekko migdałowate. Szyja i kark krępe, muskularne.

Futro kotów singapurskich jest miękkie w dotyku, delikatne, gładko przylegające z niezbyt gęstym podszerstkiem.

Podszerstek jasny, barwy kości słoniowej, włos okrywowy aguti, srebrzysty, ciemniejsza pręga grzbietowa, która powinna biec przez całe ciało aż do koniuszka ogona. Pręgowanie występujące na kończynach i ogonie, a także białe włoski są uznawane za wadę.

Koty Domowe - Abisyński

Kot Abisyński

Charakter

Koty słynne ze względu na swoje wyjątkowe przywiązanie do właściciela. Nie zrezygnują nigdy z okazji uczestniczenia we wszystkich naszych czynnościach, ale nie narzucają się właścicielowi. Zajrzą w każdy kąt, ale dzięki swojej niezwykłej gracji rzadko zdarza się im wyrządzić znaczące szkody. Lubią aportować niewielkie przedmioty.

Koty te mają niewyczerpaną energię do zabaw, dzięki czemu są dobrymi towarzyszami dla dzieci. Nie wymagają dużej przestrzeni życiowej, dobrze radzą sobie w niewielkich mieszkaniach. Są to koty, które nie miauczą – w ostateczności wydają z siebie świergotliwe odgłosy.

Wygląd

Pyszczek kota abisyńskiego cechuje się niespotykaną u innych kotów wyrazistością. Koty te, zazwyczaj poruszające się z godnością, potrafią zaskoczyć niespodziewaną erupcją żywiołowości. Ich krótkie futro jest lekko opalizujące, uszy duże, oczy mają kształt migdałów.

Kot abisyński – podobnie jak inne rasy krótkowłose – nie wymaga wielu zabiegów pielęgnacyjnych, ponieważ jego futro jest krótkie i prawie całkiem pozbawione podszerstka.

Ciekawostka!

Ciekawostka!

• Wszystkie kocięta rodzą się ślepe i bezzębne, z zamkniętymi przewodami słuchowymi. Tuż po otwarciu oczy kociąt są zawsze niebieskie, bez względu na rasę. Właściwy ich kolor pojawia się dopiero po około 12 tygodniach. 

Koty Domowe - Kot balinese (balijski)

Kot balinese


Myślicie Państwo, że nie ma na tyle inteligentnego kota, który mógłby mówić…? I to w sposób wyjątkowy, bo ze specyficzną barwą w głosie…? Otóż jest! Koty balinese uchodzą za stworzenia, które mają bardzo rozwinięte zdolności komunikacyjne. Mówią nie tylko zachowaniem i spojrzeniem, nie tylko bardzo szybką reakcją na nasze polenienia… Mówią, bo chcą mówić. I to jak! Ich barwa głosu, charakterystyczna dla kotów z grupy kotów orientalnych, jest bardzo głęboka i melodyjna. Może nie w okresie dojrzewania, kiedy zarówno kocice, jak i kocury potrafią zachowywać się nad wyraz głośno i nieprzyjemnie. Jednak po tym czasie rozmowa z nimi to czysta przyjemność.
Koty balinese wprost nienawidzą zostawać same. Wyszukują sobie takie miejsca, w których ich właściciele najczęściej się znajdują i nie ma siły, która mogłaby ich stamtąd przepędzić. Należy się więc przyzwyczaić do tego, że będą z nieukrywaną przyjemnością towarzyszyły nam przy wszystkich czynnościach – czy to w kuchni, czy w łazience. Albo w sypialni, ponieważ znane są z tego, że lubią spędzać czas pod kocem, pod opieką bawiącej się z nimi ręki właścicieli. Hodowcy jednak odradzają taką formę zabawy ze względu na stosunkowo długą sierść i względy higieniczne.

Koty Domowe - Angora turecka

Angora turecka

A teraz obiecywany niebanalny charakter, który jest połączeniem inteligencji, wigoru i życzliwości do otaczającego świata. Turkish Angora czerpie z życia garściami i pragnie tego samego dla swojego opiekuna (a dogada się z każdym, bez względu na wiek). Będzie zachęcał do zabawy i z radością w niej uczestniczył. A najlepiej jak będą to wszelkiego rodzaju pościgi za zabawkami, bo wtedy jego silny instynkt łowiecki znajdzie ujście. Poza pościgami uwielbia wysokości. Bo niech nas nie zmyli jego delikatna i smukła budowa – kryje się w niej siła mięśni i godna pozazdroszczenia kondycja.

Turkish Angora lubi towarzyszyć swojemu opiekunowi w jego codzienności. Co więcej, bardzo chętnie pomoże i skomentuje nasze zmagania. A pogadać to on sobie lubi. Ale coś za coś – Angora będzie oczekiwała z naszej strony takiego samego poziomu zainteresowania dla swoich przedsięwzięć! I gdy nie okażemy niezbędnej ilości atencji bądźmy pewni, że nasz kot da nam o tym znać. To inteligentna istota, która zna swoją wartość!

Dzikie Koty - Czarna Pantera

Czarna Pantera - Jaguar

Lampart to czwarty pod względem wielkości kot świata (po tygrysie, lwie i jaguarze)

Zwierzęta te są samotnikami (choć nieraz grupy rodzinne mogą wynosić od czterech do sześciu osobników). Polują w nocy, a za dnia odpoczywają, często drzemiąc wyciągnięte na gałęzi drzewa. Z reguły prowadzą osiadły tryb życia, lecz w poszukiwaniu nowych terenów łowieckich mogą się przemieszczać. Unikają człowieka. Terytorium samca może osiągać od pięciu do czterdziestu kilometrów kwadratowych.

Lamparty charakteryzują się niebywałą zwinnością i siłą. Potrafi wykonywać 6-8-metrowe skoki. W polowaniu za zwierzyną jest bardzo zwinny, lecz szybko się męczy i po kilkudziesięciu metrach kończy pościg za upatrzoną ofiarą.

Potrafią się wspinać i nie boją się stąpać po dość cienkich gałązkach. Niejednokrotnie wciągają wysoko w koronę drzew ofiary trzy razy cięższe od siebie,a nawet młode żyrafy. Choć nie przepadają za wodą, lamparty potrafią świetnie pływać.

Lamparty żyją ok. 15-25 lat.

wysokość: 60-80 cm

długość ciała: 150-190 cm

długość ogona: 58-110 cm

waga: samica 60-80 kg, samiec 70-90 kg

Ciekawostka!

CIEKAWOSTKI O DZIKICH KOTACH

GEPARDY PIJĄ WODĘ TYLKO RAZ NA TRZY-CZTERY DNI.

Ciekawostka!

CIEKAWOSTKI O DZIKICH KOTACH

PUMY RODZĄ SIĘ Z CĘTKAMI , KTÓRE ZANIKAJĄ PO SZEŚCIU MIESIĄCACH.

Koty Domowe - Burmski

Kot burmski


W przypadku kota burmańskiego należy zapytać o to, jaki człowiek będzie do niego pasował. Kocia arystokracja ma swoje wymogi, swoje humory, ale bez wątpienia potrafi oczarować nawet zagorzałego przeciwnika mruczących stworzeń. I nie będzie to wyłącznie zasługa hipnozy kocich oczu. Bo Burma to gadatliwe stworzenie. Będzie aktywnie uczestniczył w codziennym życiu, a przy okazji dorzuci coś od siebie do harmonogramu domowych aktywności.
Burmy to kolejne z rodziny koto-psów. Lubią typowo „psie” zabawy, jak na przykład aportowanie. Gdy sprezentujemu mu piłeczkę lub inną aktywizującą zabawkę możemy być pewni, że szybko rozpracuje jej zastosowanie. Niezwykłą inteligencję kotów burmańskich widać nie tylko w szybkości nauki. Koty te mają także duże poczucie humoru, najczęściej jednak na punkcie opiekuna. Raczej nie należy śmiać się z Burmy, bo arystokrata może tego nie docenić.

Koty Domowe - Manx

Manx

Średniej wielkości, masywne koty, mocny szkielet, łapy przednie krótsze od tylnych przez to zwierzę przybiera pozycję nieco podobną do królika. Mogą być krótko lub długowłose. Waga 4,5-5,5 kg, samice są nieco mniejsze. Cechą charakterystyczną tej rasy jest brak ogona. U niektórych osobników pojawia się ogon szczątkowy, nie dłuższy niż 3 cm.

O powstaniu rasy istnieje wiele legend. Jedna mówi, że "praprzodek" Manx był czymś zajęty, gdy biblijny Noe zapraszał zwierzęta na Arkę. Kot zorientował się dopiero w ostatniej chwili i gdy pośpiesznie wbiegł na pokład, Noe przez nieuwagę przyciął mu wrotami ogon. Jego potomkowie rodzili się więc bez ogona. Zdaniem innej na zatopionym w XVI w. galeonie znajdowały się czarne bezogoniaste koty, które dotarły do Wyspy Man i tam się rozmnażały.

Koty Domowe - Norweski Leśny

Koty norweskie leśne

Charakter

Koty norweskie są łagodne, cierpliwe i dobrze żyją z dziećmi, ale - jak każdy kot - nie będą tolerować ciągnięcia za ogon oraz ciągłej zabawy, czasem wolą się zdrzemnąć. Lubią wpinać się jak najwyżej, ale chętnie zajrzą pod kanapę. Są bardzo ciekawskie i mają silny instynkt łowcy, dlatego nie wolno zostawiać ich przy otwartym oknie, bo wyskoczą za przelatującym ptakiem.

Często spotykana jest opinia, że koty norweskie wolą siedzieć obok człowieka, niż na jego kolanach, ale nie jest to regułą. Wiele zależy od indywidualności kota oraz atmosfery, w jakiej został wychowany. Niektóre z  norwegów w naszej hodowli, nawet dorosłe, uwielbiają spędzanie czasu na kolanach, podczas gdy ich człowiek pracuje na komputerze (pracuje, ha ha!). Niektóre lubią też wślizgnąć się pod kołdrę i towarzyszyć człowiekowi podczas zasypiania.

Zapowiedź

Jutro napiszę o tym kotku :)
Może już wiecie co to za rasa ? :P

Koty Domowe -- Munchkin

Kot munchkin

Munchkin "kot-jamnik" – jest to stosunkowo nowa rasa kota posiadająca wyjątkowo krótkie kończyny. Efekt ten jest wywołany mutacją powodującą achondroplazję lub hypochondroplazję. Rasa powstała w 1983 roku w Luizjanie. Rasa jest uznawana tylko przez niektóre organizacje felinologiczne ze względu na znaczną szkodliwość (dominującej) mutacji dla zdrowia kotów (częste inne wady, 25% śmiertelność płodów). Występuje we wszystkich kolorach, wyglądzie i kategoriach. Dwie podstawowe odmiany to 

Koty Domowe -- Sfinks

SFINKS

Sfinksy wywodzą się od kanadyjskiego kota domowego. Rasa powstała w wyniku mutacji genetycznej, do której doszło w latach 60-tych. Konsekwencją mutacji genetycznej jest niemal całkowity brak sierści sfinksów; jest to jednocześnie ich cecha charakterystyczna.

Sfinksy to koty średniej wielkości, o bardzo szerokich uszach, często o zielonkawych oczach. W związku z brakiem włosów pokrywowych uwagę zwracają luźne fałdy skóry.

Koty rasy sfinks to zwierzęta towarzyskie, ciekawskie, chętnie poznające otoczenie.

Koty Domowe -- Egipski Mau

Kot egipski mau





Jeżeli chcemy kota, z którym nie zaznamy nudy – egipski Mau jest tym, którego szukamy. Uwielbiają zabawy, a szczególnie aportowanie i wszelkie inne czynności wymagające nauki. To inteligentne koty, którym przyswajanie nowych rzeczy nie sprawi trudności. Zaliczyć do tego można również naukę chodzenia na smyczy. Niemniej jednak, lepiej zapewnić Mau dużą przestrzeń, dom z ogrodem, aby mógł w spokoju bić kolejne rekordy prędkości i do woli szaleć na świeżym powietrzu.
Nasz bohater najlepiej funkcjonuje, gdy jest w centrum uwagi domowników. Wręcz zabiega o tą uwagę i to w dość stanowczy sposób. Bo należy zaznaczyć, że typowy egipski Mau to kot o zdecydowanym i czasami trudnym charakterze. Nie pokocha wszystkich. Wybierze sobie osobę – uwaga! ON wybierze – której poświęci swój czas i obdarzy zaufaniem. Wobec innych, „obcych” potrafi być dość nieprzyjemny, a na pewno nieufny. Nie za bardzo toleruje istoty inne, niż JEGO człowiek. Tyczy się to także innych zwierząt, a szczególnie kotów. Tą niezależność można zauważyć już u małych kociąt, które niestrudzenie testują na innych (ludziach i przedmiotach) swoje pazurki i zęby.

Ciekawostka

 ciekawostka!

RAGDOLL

Największą ciekawostką dotyczącą tej rasy jest fakt, że po wzięciu na ręce kot wiotczeje – a dokładnie wiotczeją jego mięśnie.

Równie interesujący jest kod genetyczny Ragdolli, który nie pojawia się u żadnej innej rasy kotów.

Ragdolle bardzo lubią spać, wypoczywać na wznak, z brzuchem do góry i łapkami wyciągniętymi we wszystkie strony świata.

Koty Domowe -- Syjamski

KOT SYJAMSKI

O ile wygląd naszego bohatera przywodzi na myśl smukłą dalekowschodnią kibić, o tyle temperament kot syjamski ma raczej jak gorący południowiec! Ten kot z pewnością nie jest wyciszonym introwertykiem. Jak czegoś zechce, bez cienia krępacji da nam o tym znać. A, że natura nie poskąpiła mu wokalu, bądźmy pewni, że nasz dom do cichych należeć nie będzie. Syjamy są gadatliwymi stworzeniami i znane są z dość osobliwego głosu. Niekiedy przypomina krakanie wrony, czasem gruchanie gołębia, a czasem jest niczym radosne trele ptaków na wiosnę. Jednym słowem –po co nam w domu kanarek lub papuga, skoro mamy Syjama…?

Z naszym kotem możemy porozmawiać w niezliczonych tonacjach i kombinacjach. A rozmawiać będzie o czym, bo koty syjamskie to bardzo inteligentne stworzenia. Z pewnością szybko to zauważymy, bo Syjamy lubią mieć i – co tu ukrywać – zawsze mają ostatnie zdanie w dyskusji!

Koty Domowe -- Maine Coon

Maine Coon

Charakter

Koty Maine Coon to rasa darząca ludzi sympatią, ale narzucająca się. Maine Coon podąży za właścicielem z pokoju do pokoju, a po napotkaniu zamkniętych drzwi spokojnie zaczeka za nimi na powrót właściciela. Koty te dobrze współżyją z dziećmi oraz ze zwierzętami. Nie są amatorami wspinaczki po meblach. Wiele kotów tej rasy bawi aportowanie przedmiotów.

Wygląd

Są to największe z kotów domowych, pokryte długim, jedwabistym i wodoodpornym futrem nie wymagającym częstego szczotkowania. Ogon kota tej rasy jest długi i wyjątkowo puszysty. Ich oczy są bardzo duże, okrągłe, lub owalne lekko skośne. Uszy zakończone są tufkami.

Pochodzenie

Jest to kot pochodzący z Ameryki Północnej; pierwszy osobnik został znaleziony w stanie Maine, stąd też nazwa. Drugi człon nazwy jest potocznym określeniem szopa pracza (ang. racoon), lecz opowieści o częściowym pochodzeniu tych kotów od szopa są li tylko legendą.

Koty domowe -- Ragdoll

RAGDOLL

Ragdolle zachwycają nie tylko wyglądem. To koty, które oprócz „wyluzowanych” mięśni, mają również wyluzowany charakter. Ragdoll to oaza spokoju i kraina łagodności. Stopień agresji jest na poziomie minusowym. Zachowań agresywnych nie przejawiają właściwie żadnych. No chyba, że ktoś naprawdę nadepnie im na odcisk – wtedy potrafią pokazać pazurki. Jednak w konfrontacji z innymi, czasem większymi zwierzętami mogą okazać się bezbronne. Dlatego też należy pilnować, aby nasz pupil nie udawał się na samotne wędrówki.

Na szczęście, Ragdolle należą do ciekawskich stworzeń i eksplorowanie otoczenia domowego bardzo im odpowiada. Co ważne, są to istoty raczej niskopodłogowe, więc skakać nam po szafkach i cennych pamiątkach raczej nie będzie. Poza tym, jako koty bardzo kulturalne, grzeczne i ułożone, nie przejawiają zachowań destrukcyjnych.

To kot, który bardzo silnie przywiązuje się do opiekuna, i gdy zaufa mu bezgranicznie, brany na ręce zaprezentuje swoją sztuczkę, czyli zawiśnie bezwładnie. Ale musi czuć się bezpiecznie…

Informacja

Witam chciałam poinformować że teraz będę wstawiać informacje o kotach domowych :) 

Napisałam już wszystko o dużych kotach :P

Dzikie Koty -- Ryś

RYŚ

Ryś eurazjatycki (Lynx lynx) jest po niedźwiedziu i wilku, trzecim, co do wielkości dużym drapieżnikiem w naszej faunie. Masa ciała dorosłych osobników wynosi od 15 do 35 kg. Rysie zamieszkujące nizinną część kraju mają zazwyczaj jednolitą płową sierść, i tylko na łapach lepiej widoczne są ciemniejsze cętki. Natomiast rysie karpackie najczęściej mają mniej lub bardziej intensywnie rude futro, z wyraźnymi cętkami lub rozetkami. Występuje tu jednak duże zróżnicowanie umaszczenia.

Tryb życiaRysie (z wyjątkiem samic wychowujących młode) prowadzą samotniczy tryb życia. Poszczególne osobniki zajmują własne areały, o dużej powierzchni. Z badań telemetrycznych realizowanych w Puszczy Białowieskiej i w Karpatach wynika, że terytoria dorosłych samców osiągają nawet 250 km², a samic - 130 km².

RozródRuja u rysi występuje raz w roku, w marcu. Wówczas znacząco powiększają się areały samców, które starają się kopulować z jak największą liczbą samic. Kocięta rodzą się w maju i pozostają z matką przez 9-10 miesięcy. Samiec nie uczestniczy w wychowie młodych. Samotna rysica poluje niezwykle skutecznie, dostarczając kociętom odpowiednią ilość pokarmu. Zwykle ma jedno lub dwa młode, rzadziej trzy. Podrastające rysie uczą się polować obserwując matkę, a potem jej pomagając. Osiągają samodzielność zwykle przed następną rują. Niektóre młode rysie (przeważnie samice) mogą osiedlać się w pobliżu matczynego terytorum, a inne (zwykle samce) emigrują na znaczne odległości w poszukiwaniu samodzielnych terytoriów.

PokarmPodstawowym pokarmem tego drapieżnika są dzikie ssaki kopytne, głównie sarny (ok. 60-70% wszystkich ofiar) i jelenie (20-30%), natomiast rzadziej drobniejsze zwierzęta (zające, gryzonie, ptaki). Z populacji jeleni rysie wybierają głównie osobniki młode i o słabej kondycji (zwykle cielęta), wśród saren nie stwierdzono takiej selekcji.

AktywnośćBadania telemetryczne w Puszczy Białowieskiej wykazały, że rysie są najczęściej aktywne w nocy, przeciętnie 6 -7 godz. na dobę, a pokonywany dobowy dystans to około 7 km. Samice w okresie wychowywania młodych są aktywne dłużej od samców. Rysie, oprócz kotek z podrośniętymi młodymi i par podczas marcowania, polują samotnie. Wykorzystuąc naturalną osłonę podszytu, leżących drzew itp., podkradają się jak najbliżej do upatrzonej ofiary, aby następnie błyskawicznie ją dopaść i zabić. Po upolowaniu większej zdobyczy mogą przebywać w jej pobliżu nawet kilka dni. Po kolejnych posiłkach przykrywają nadjedzoną ofiarę śniegiem lub liśćmi, żeby opóźnić jej rozkład i utrudnić padlinożercom jej odnalezienie. Czasami ukrywają ją pod nisko zwisającymi gałęziami lub wciągają na drzewo.

Ciekawostka

 Ciekawostka !

Kolor futra czarnego lamparta jest mieszaniną kolorów : niebieskiego , czarnego , szarego i fioletowego

Dzikie Koty -- Lampart

Lampart

Lampart to zwierze podobne wyglądem do tygrysa, jednak mniejsze od niego i posiadające inną w wyglądzie sierść, która jest błyszcząca i posiada ciemne, okrągłe plamy o średnicy do ok. 2 cm, gęsto występujące na całym ciele. Kolor sierści na grzbiecie jest żółto-pomarańczowy, na brzuchu biały. Występują także całkowicie czarne osobniki, u których występuje więcej ciemnego pigmentu. Budowa ciała lamparta pozwala na wykonywanie skoków na długość do 8 metrów, do tego jest bardzo szybki i zwinny, jednak po krótkim czasie osiąga zmęczenie.

Inne nazwy: pantera, leopard, rysiec

Występowanie, siedliska: Obszar całej Afryki poza pustyniami, środkowej i południowej części Azji. Żyje na terenie sawanny, wilgotnych lasów, równin i gór.

Cechy charakterystyczne

Wysokość                  50-78 cm
Długość z ogonem  100-159 cm
Długość ogona         58-110 cm
Waga                          30-40 kg samica
                                     50-65 kg samiec

Tryb życia: Lamparty żyją zazwyczaj w pojedynkę, czasem w stadach rodzinnych w ilości do 6 osobników.  Prowadzą nocny tryb życia, kiedy to polują, w dzień odpoczywają. Terytorium zajmowane przez samca ma powierzchnię o wielkości do 40 km.  Przeciętnadługość życia lamparta wynosi ok 20-25 lat.

Polowania: Lampart poluje na mniejszą zwierzynę, np. lisy, zające, gryzonie. Wykorzystuje do tego swoją zwinność i szybkość, jednak nie jest w stanie długo podążać za ofiarą ze względu szybkiego zmęczenia. Czasami upolowaną ofiarę wciąga na drzewo w jego konary.

Odżywianie: Pokarmem lamparta jest zwierzyna drobna głównie lisy, zające, mangusty, perliczki, węże, jaszczurki, ryby, młode antylopy, świnie rzeczne, szakale, gryzonie, małe małpy, wiewiórki, czasami, ale rzadko poluje na bawoły i antylopy nilgau.

Rozmnażanie: Ciąża trwa 90-112 dni. Młode osobniki tuż po porodzie ważą ok 300 g, rodzą się w ilości 1-6. do ok. 8 dnia życia są ślepe.
Rozwój: Lampart karmiony jest mlekiem matki przez okres do 7 miesięcy życia. Dojrzałość płciową uzyskuje w wieku 2,5 do 3 lat.

Zagrożenia ze strony zwierzęcia: Starsze osobniki, a także chore i osłabione mogą atakować zwierzynę hodowlaną w gospodarstwach rolnych, zdarzają się również rzadkie ataki na ludzi.

Ochrona: Są gatunki lamparta bardzo zagrożone całkowitym wyginięciem. Należą do nich: lampart amurski, nimr, anatolijski, berberyjski.  Również zagrożone wyginięciem, jednak mniej od w.w. są gatunki: lampart chiński, jawajski, cejloński, perski, synajski, zakaukaski, Panthera pardus dathei.

Dzikie Koty -- Gepard

Gepard

Ciało geparda jest smukłe i wręcz idealne do krótkodystansowych i intensywnych biegów. Gepard potrafi osiągnąć prędkość do 112 kilometrów na godzinę. Jednak taką prędkość jest w stanie utrzymać tylko na odcinku 400 metrów. Pysk geparda, w odróżnieniu do reszty jego sierści, nie ma plam, lecz dwa czarne pasy biegnące od oczu do kącików ust, które zwane są „śladami łez“. Jego losy są bardzo smutne: około 10.000 lat temu wyginęła prawie cała populacja gepardów. Przeżyło wówczas zaledwie kilka osobników, od których wywodzi się cała ich dzisiejsza pula genowa. Ten fenomen, określany jako „efekt wąskiego gardła“ i oznacza silne genetyczne zubożenie przy jednoczesnym nagromadzeniu wad genetycznych. Wymienić należy tutaj również wysoki wskaźnik śmiertelności młodych osobników, rywalizację z innymi drapieżnikami i zagrożenie ze strony ludzi. Gepard podzielił los lwa, lamparta i afrykańskich dzikich psów. Przedstawiciele tego gatunku również są sukcesywnie truci, zabijani i łapani przy użyciu okrutnych sideł i potrzasków.

Dzikie Koty -- Puma

PUMA

Wygląd

   Jest to największy północnoamerykański kot. Długość ciała waha się u poszczególnych osobników pomiędzy 1 a 2 metrami, ogon ma długość 50-80 cm, wysokość w kłębie to ok. 60 cm, waga 30-100 kg. Puma ma wydłużony, mocny tułów, małą głowę, zaokrąglone na końcach uszy. Jej sierść jest krótka, o jednolitym zabarwieniu, różnym jednak u osobników z różnych terenów. Spotyka się pumy płowożółte, szarobrązowe, żółtobrązowe, a nawet czarne. Podbrzusze i pysk są kremowe, a koniec ogona czarny. Młode osobniki mają na futrze cętki, które zanikają w czasie dojrzewania. 

Występowanie

  Puma ma szeroki zasięg występowania -od Kanady po północną Argentynę. Jednak na wielu terenach swego pierwotnego występowania została wytępiona. Najchętniej zasiedla okolice górzyste, pokryte lasem, ale występuje także na stepach i pustyniach.

Tryb życia

  Koty te są prawdziwymi samotnikami, każdy osobnik trzyma się obszaru swojego terytorium, które miewa powierzchnię nawet 300 km². Terytorium jest zaznaczane moczem, kałem, wydzieliną gruczołu odbytowego oraz zadrapaniami na na drzewach. Kiedy występuje duża obfitość zwierzyny terytoria mogą zachodzić na siebie, ale ich właściciele unikają spotkań. Puma zaczyna aktywne życie po zmroku. Dzień przesypia w ukryciu. Zdarza się, że zagraża ludziom, chociaż na ogół unika spotkań z nimi.

Odżywianie

  Puma poluje w pojedynkę, atakując ofiary z zaskoczenia. Na ogół pozostaje w ukryciu do momentu, aż ofiara podejdzie dostatecznie blisko, a następnie powala ją gwałtownym skokiem i zabija ugryzieniem w szyję. Żywi się głównie małymi ssakami jak ostronosy, paki, aguti, małpy, źrebięta czy cielęta. W przypadku dużego wygłodzenia atakuje większe zwierzęta - łosie, jelenie, bydło domowe. Mniejsze zwierzęta pożera w całości, a resztki z większych zdobyczy ukrywa przykrywając liśćmi, trawą czy piaskiem. Do zapasów powraca tylko wtedy, jeśli nie uda jej się kolejne polowanie. Nigdy nie jada mięsa nieświeżego. 

Rozmnażanie i rozwój

  Koty te rozmnażają się przez cały rok, ale najczęściej na przełomie zimy i wiosny. Ciąża trwa 3 miesiące, samica zwykle rodzi 1-4 młodych w uprzednio wybranej kryjówce (jaskinia, szczelina skalna, gęste zarośla). Sama opiekuje się potomstwem,  nie dopuszczając samca nawet w pobliże gniazda.  Młode pozostają z matką ok. 2 lat.